Οι δραστηριότητες της Διεθνούς Ακαδημίας Ελευθερίας καταγράφονται σαφώς με κάθε επιμέλεια και λεπτομέρεια στο άρθρο 2 του 108/2006 Προεδρικού διατάγματος οργάνωσης και λειτουργίας:
” Σκοπός της Διεθνούς Ακαδημίας Ελευθερίας είναι:
1. Η μελέτη και η έρευνα του φαινομένου της Ελευθερίας από θεσμικής, φιλοσοφικής, ιστορικής, ιατρικής, επιστημολογικής, κοινωνικής και κάθε άλλης πλευράς.
2. Η συνεργασία με Πανεπιστήμια και γενικά με Πνευματικά Ιδρύματα του εσωτερικού και του εξωτερικού.
3. Η διοργάνωση συνεδρίων, διαλέξεων, σεμιναρίων και πάσης φύσεως επιμορφωτικών εκδηλώσεων για εκπαιδευτικούς, μαθητές, φοιτητές, καθώς και για όλους τους πολίτες.
4. Η δραστηριοποίηση σε εκπαιδευτικούς τομείς στα πλαίσια της εκπαιδευτικής νομοθεσίας και των σκοπών της Διεθνούς Ακαδημίας Ελευθερίας.
5. Η συνεργασία με φιλοσόφους, επιστήμονες και ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών για την προώθηση επιμορφωτικών δράσεων και την διεθνή προβολή της Ελευθερίας.
6. Η συνεργασία με διεθνείς Οργανισμούς, καθώς και με τους αντίστοιχους φορείς των κρατών – μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.).
7. Η δημιουργία μόνιμου συνεδριακού κέντρου με έμφαση στα συνέδρια που αναφέρονται στην τεράστια εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και κυρίως στη βιολογία, η οποία συνδέεται με την ελευθερία, την βιοηθική και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
8. Η οργάνωση Βιβλιοθήκης και η κατάρτιση βιβλιογραφίας με την συγκέντρωση, καταγραφή και κατάταξη κατά ενότητες βιβλίων, περιοδικών και γενικά έντυπου υλικού, που αναφέρονται στην Ελευθερία κατά το πέρασμα των αιώνων. Επίσης η οργάνωση τμημάτων φωνοθήκης, φωτογραφιοθήκης, ταινιοθήκης και έργων τέχνης, με θέμα την Ελευθερία. Ψηφιοποιημένο όλο το παραπάνω αναφερόμενο υλικό θα διατίθεται μέσω των σύγχρονων τεχνολογιών της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών (διαδίκτυο, πολυμέσα κ.λ.π.).
9. Η δημιουργία Διεθνούς Μουσείου Ελευθερίας των Λαών, όπου θα αναδεικνύονται οι ιστορικοί τους αγώνες για την ελευθερία, σε συνεργασία με κάθε Κράτος. Για το μουσειακό υλικό που αναφέρεται στην Ελλάδα δημιουργούνται δύο τμήματα, από τα οποία το ένα αναφέρεται στην ιστορία των Ελλήνων και το άλλο στην ιστορία της Ιερής Πόλης της Ελευθερίας του Μεσολογγίου.
10. Η καθιέρωση Διεθνών Πολιτιστικών και Αθλητικών Εκδηλώσεων, τα “Ελευθέρια”, μέσω των οποίων θα αναδεικνύονται οι πολιτιστικές αξίες της Ελευθερίας.
11. Η καθιέρωση απονομής Διεθνών Βραβείων Ελευθερίας σε προσωπικότητες της πολιτικής, της φιλοσοφίας, της ιστορίας και γενικά των επιστημών, των γραμμάτων και των τεχνών, καθώς και σε Πανεπιστήμια, Πνευματικά Ιδρύματα και Οργανώσεις, που προωθούν την ιδέα της ελευθερίας.
12. Η χορήγηση υποτροφιών για την προώθηση μελετών που αναφέρονται στην ελευθερία, οι οποίες θα χορηγούνται με απόφαση της Συγκλήτου.
13. Η ανέγερση μετά από διεθνή διαγωνισμό αγάλματος της Ελευθερίας.”
Η προσεκτική μελέτη των δραστηριοτήτων της Διεθνούς Ακαδημίας Ελευθερίας την καθιστά το μοναδικό ίδρυμα πολιτισμού της Ελευθερίας στον κόσμο στη συντελούμενη σήμερα διεθνοποίησή του. Η διεθνοποίηση παρέχει την δυνατότητα και στα μικρά κράτη με διεθνή ιδρύματα να συμβάλουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι υπέρ της ελευθερίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όταν μάλιστα πρόκειται για την Ελλάδα, που αναμφισβήτητα υπήρξε το λίκνο του Πολιτισμού, το εφαλτήριο της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού και ο πρόδρομος της παγκόσμιας εξέλιξης. Η Ελλάδα θα πρωτοστατεί στη διερεύνηση του φυσικού και κοινωνικού γίγνεσθαι και φυσικά για τις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
________________________________________
Oι Έλληνες περί Ελευθερίας
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ (535 – 475 π.Χ.) : ” Πόλεμος πάντων πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους
” ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ (500 π.Χ.) : ” Δύσμαχον γαρ ανθρώπως ελευθεριάξαντας εν τεθμοίς αρίστοις δούλως ήμεν “. (Γιατί είναι δύσκολο άνθρωποι, που έζησαν ελεύθεροι και με άριστους νόμους να παραμείνουν δούλοι). (Διογένης Λαέρτιος, Επιμενίδης).
ΑΙΣΧΥΛΟΣ (525 — 456 π.Χ. ) : ΄΄Πυρ και φως επ’ Ελευθερία΄΄.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ (499 – 429 π. Χ. ) : ” Εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το έμψυχον “. (επιτάφιος, Θουκυδίδης).
ΣΟΦΟΚΛΗΣ (496 – 406 π.Χ.) : ” Ει σώμα δούλον, αλλ’ ο νους ελεύθερος”. (Στοβαίου, Ξ Β, 33).
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ (485 – 406 π.Χ. ) : ” Πολλοίσι δούλοις τούνομ’ η δε φρην των ουχί δούλων εστ’ ελευθερωτέρα “. (Πολλών δούλων μόνο το όνομα είναι άσχημο, ενώ η ψυχή τους είναι πιό ελεύθερη και από των ελεύθερων). (Στοβαίου, ΞΒ, 39 ).
– ” Εν δε σοι προσφωνώ, μη ‘ πί δουλείαν ποτε ζων εκών έλθης, παρόν σοι κατατθάνειν ελευθερώ “. (Μια σ’ αφήνω ευχή να μην περιέρθεις ποτέ ζωντανός στη δουλεία με τη θέλησή σου, ενώ μπορείς να πεθάνεις ελεύθερος).( Στοβαίου, Ζ, 5).
ΛΥΣΙΑΣ (459 – 380 π.Χ.), Επιτάφιος τοις Κορινθίοις Βοηθοίς: ” Ηγούμενοι την πάντων ελευθερίαν ομόνοιαν είναι μεγίστην “. (Θεωρούντες πως η πιο μεγάλη ομόνοια είναι η ελευθερία όλων, 14).
– ” Ηγησάμενοι κρείττον είναι μετ’ αρετής και πενίας και φυγής ελευθερίαν ή μετ’ ονείδους και πλούτου δουλείαν της πατρίδος, εξέλιπον υπέρ της Ελλάδος την πόλιν “. (Αφού θεώρησαν προτιμότερη την ελευθερία με αρετή και πενία και φυγή παρά τη δουλεία της πατρίδας με όνειδος και πλούτο, εγκατέλειψαν την πόλη υπέρ της Ελλάδας,33).
– ” Εν εκείνη δε τη μέρα (εις Πλαταιάς ), καλλίστην τελευτήν τοις προτέροις κινδύνοις επιθέντες, βέβαιον με την ελευθερίαν τη Ευρώπη κατηργάσαντο”. (Σ’ εκείνη δε τη μέρα (στις Πλαταιές), αφού έθεσαν το ωραιότερο τέλος στους προτέρους κινδύνους, ασφαλή την ελευθερία στην Ευρώπη στέριωσαν, 47).
– ” Θάνατον μετ’ ελευθερίας αιρούμενοι ή βίον μετά δουλείας “. (Προτιμήσαντες θάνατον με ελευθερία παρά βίο με δουλεία, 62).
ΠΛΑΤΩΝ (429 – 347π.Χ.) : “Η γαρ άγαν ελευθερία έοικε ουκ εις άλλο τι εις άγαν δουλείαν μεταβάλλειν και ιδιώτη και πόλει “. (Γιατί η πιο πολύ ελευθερία φαίνεται δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μεταβολή σε πιο πολύ δουλεία και στον ιδιώτη και την πόλη). (Πολιτεία, Η).
– ” και ανδράσιν ους δει ελευθέρους είναι, δουλείαν θανάτου”. (Και οι άνδρες, που πρέπει να είναι ελεύθεροι και να προτιμούν τον θάνατο από τη δουλεία). (Πολιτεία Γ 387/0).
– ” ουδέν μάθημα μετά δουλείας τον ελεύθερον χρη μανθάνειν “. (Δεν πρέπει ο ελεύθερος να μαθαίνει το μάθημα δουλείας). (Πολιτεία Ζ, 536).
– ” ελευθερίας δε και φιλίας αληθούς τυραννική φύσις αεί άγευστος”. (Και η ελευθερία και η αληθινή φιλία είναι πάντοτε άγευστη στην τυραννική φύση). (Πολιτεία Θ, 576).
– “Ελευθεροπρεπές δε η αρετή. Δουλοπρεπές άρα η κακία”. (Αλκιβιάδης, ΧΧΧΙ, C).
ΞΕΝΟΦΩΝ (430 – 354π.Χ. ): “Αιρήσομαι τελευτάν μάλλον ή ανελευθέρως το ζην έτι προσαιτών κερδάναι τον πολύ χείρω βίον αντί θανάτου”. (Θα προτιμήσω να πεθάνω παρά ανελεύθερα να ζω ακόμη ζητιανεύοντας να κερδίσω πολύ χειρότερο βίο από το θάνατο). (Απολογία Σωκράτους, 9).
– “Τους μεν ανδρείους (φοβούνται )μη τι τολμήσωσι της ελευθερίας ένεκεν”. (Τους ανδρείους μεν φοβούνται για να μη τολμήσουν κάτι υπέρ της ελευθερίας).( Ιέρων, V,I).
– ” Η δε τυραννίς αναγκάζει (τον τύραννο) και ταις εαυτών πατρίσιν ενοχλείν”. (Η δε τυραννίδα αναγκάζει τον τύραννο εναντίον και της πατρίδας του να στρέφεται).( Ιέρων V,3).
ΑΛΚΙΔΑΜΑΣ (Μεσσηνιακός λόγος 360π.Χ.): “Ελευθέρους πάντας Θεός αφήκε, ουδένα δούλον η φύσις πεποίηκε “.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (384 – 322π.Χ.): “Υπόθεσις με ουν της δημοκρατικής πολιτείας, ελευθερία”. (Πολιτικά, ΣΤ,1317,2).
– “Και το άρχον δε και το ελεύθερον από της δυνάμεως ταύτης υπάρχει πάσιν”, (Πολιτικά 1328α).
– “Της δε ελευθερίας μετέχουσι πάντες”. (Πολιτικά 1280α).- “Οίον ελευθερία όλως ίσοι”. (Πολιτικά 1280).
– “Τοις δε παρά φύσιν το δεσπόζειν (νόμω γαρ τον μεν δούλον είναι τον δ’ ελεύθερον, φύσει δ’ ουδέν διαφέρειν) διόπερ ουδέ δίκαιον, βίαιον γαρ”. (Προς τη φύση του ανθρώπου αντίθετη είναι η δεσποτική εξουσία (γιατί μόνο κατά νόμο είναι άλλος μεν δούλος, άλλος δε ελεύθερος, κατά φύσιν σε τίποτε δεν διαφέρουν ), γι’ αυτό δεν είναι δίκαιο, γιατί είναι βίαιο). (Πολιτικά 1253 b).
– “Έστι δε πάσα πόλις εκ τε του ποιού και το ποσού. Λέγω δε ποιόν με ελευθερίαν, πλούτον, παιδείαν, ευγένειαν, ποσόν δε την του πλήθους υπεροχήν “. (Πολιτικά 1296/0).
– ” η δε πολιτική ελευθέρων και ίσων αρχή”. (Πολιτικά 1255).”Ελευθεριότης δε εστίν αρετής ψυχής ευδάπανος”. (Περί Αρετής, Στοβαίου Α, 18 ).
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ (384 – 322 π.Χ.) : “Βασιλεύς γαρ και τύραννος άπας εχθρόν ελευθερία και νόμοις εναντίον”. (Περί Ροδίων ελευθερίας). ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ (341 π.Χ.): “Της αυταρκείας μέγιστος καρπός, ελευθερία”. (Επίκουρου ΑΠΑΝΤΑ).
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ (341 π.Χ.): “Της αυταρκείας μέγιστος καρπός, ελευθερία”. (Επίκουρου ΑΠΑΝΤΑ).
ΠΟΛΥΒΙΟΣ (202 9 120π.Χ.): “Τότε γαρ εξοργισθείς (ο δήμος) και θυμώ πάντα βουλόμενος ουκέτι θελήσει πειθαρχείν ουδ’ ίσον έχειν τοις προεστώσιν, αλλά παν και το πλείστον αυτός. Ου γενομένου των μεν ονομάτων το κάλλιστον η πολιτεία μεταλήψεται, την ελευθερίαν και δημοκρατίαν, των δε πραγμάτων το χείριστον, την οχλοκρατίαν”. (Γιατί τότε (ο δήμος) αφού εξοργισθεί και αποφασίσει πάντα με θυμό, επιθυμώντας πλέον να μη θέλει να πειθαρχεί ούτε να έχει ίση δύναμη με τους κυβερνώντες, αλλά τα πάντα και τα περισσότερα αυτός. Όταν γίνει αυτό, η πολιτεία σφετερίζεται το κάλλιστο των ονομάτων την ελευθερία και τη δημοκρατία και το πολίτευμα μεταβάλλεται στο χειρότερο, την οχλοκρατία). (Ιστορία ΣΤ, 57,9).
ΑΝΩΝΥΜΟΥ (4ος αιώνας π.Χ.): “Ουκ έστι ανδρών ος τις έστ’ ελεύθερος”.(Αριστοτέλης, Ρητορική Τέχνη Β, 13946).
ΔΙΟΓΕΝΗΣ(336 π.Χ.): “Τον αυτόν χαρακτήρα του βίου λέγων διεξάγειν όνπερ και Ηρακλής, μηδέν ελευθερίας προκρίνων”. (Τον ίδιο τρόπο ζωής λέει πως ακολουθεί, όπως και ο Ηρακλής με το να μη προκρίνει τίποτε πέραν της ελευθερίας).
ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ (50-120μ.Χ.) : ” ουδείς ελεύθερος εαυτού μη κρατών “.
ΔΗΜΩΝΑΚΤΑΣ (2ος μ.Χ.): ” Αλλ’ εκείνον νομίζω (ελεύθερον) τον μήτε ελπίζοντά τι, μήτε δεδιότα “. (Αλλά ελεύθερο νομίζω εκείνον, που ούτε ελπίζει σε τίποτα ούτε φοβάται). (Λουκιανού, Βίος Δημώνακτος).
ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ (1757-1798 ): “Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή “.
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821: “Λευτεριά ή Θάνατος”.
ΔΙΟΝ.ΣΟΛΩΜΟΣ (1823): “Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά και σαν πρώτα αντρειωμένη Χαίρε, ω Χαίρε λευτεριά”.
Α. ΚΑΛΒΟΣ (1792 – 1862) : ” Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία”.
ΕΛΕΥΘ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ(1906): “Ο Ελληνισμός είναι ιδέα της οποίας ευγενέστερος σκοπός είναι να διαλύει τα σκότη και να ανοίγει δρόμον εις την ελευθερίαν και τον πολιτισμόν”.
Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883 – 1957): ” Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος”.
ΚΩΝ.ΤΣΑΤΣΟΣ (1976) : ” Η ιστορία είναι ο κόσμος της ελευθερίας και του πνεύματος”.
Ε. Π. ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ (1978): ” Όλοι ανεξαίρετα (τουλάχιστο «δυνάμει») είμαστε λίγο ως πολύ ελεύθεροι μέσα στη δουλεία μας και δούλοι μέσα στην ελευθερία μας”.
ΓΕΡ. ΚΑΖΑΝΑΣ (1998) : ” Φοβάμαι, ελπίζω, αγωνίζομαι κι οραματίζομαι, αλλά δεν πλανιέμαι, είμαι ένας τραγικά ελεύθερος πολιορκημένος “.